Kleine zege Feyenoord, maar machtig eerbetoon aan Carlo de Leeuw
Feyenoord heeft zich donderdagavond middels een vroege treffer van Fer geplaatst voor de halve finale in de strijd om de KNVB-beker. Uit tegen Heerenveen werd het 0-1.
De ploeg die het seizoen begon met een schijnbaar chronische vermoeidheid in lijf en geest, met een coach die snel de handdoek wierp en daarboven bestuurders die vooral druk waren met elkaar de tent uit te vechten, voelt zich zeven maanden later kiplekker en weet zich vol in de race voor de tweede plaats (die voorronde Champions League-voetbal garandeert) en bekerwinst (goed voor de groepsfase van het Europa League toernooi).
Nee, Feyenoord is nog steeds geen ploeg die een tegenstander van de mat blaast, maar toont zich almaar onverslaanbaarder. Het zelfvertrouwen neemt hand over hand toe, spelers vinden steeds beter de juiste mix tussen sober en fantasievol voetbal en helpen elkaar telkens weer uit de brand. Donderdagavond kon ook Heerenveen in eigen huis geen bres slaan in het bastion dat Feyenoord-coach Advocaat gesmeed heeft. De Friese middenmoter, dit seizoen getransformeerd tot spektakelploeg, kreeg daarvoor kansen zat, maar Feyenoord heeft in Justin Bijlow een doelman die steeds meer richting Oranje kruipt met tal van belangrijke reddingen en zelfverzekerde spelvoortzettingen. Een kwartier voor tijd kreeg hij bovendien hulp van de lat, want aan geluk ontbreekt het Feyenoord dezer dagen ook zeker niet.
Zo volstond een vroege treffer van Fer voor kwalificatie voor de halve finale, thuis tegen eerstedivisionist NAC. NAC versloeg PSV en AZ, maar geen kenner zal betwisten dat de finale, eveneens in de Kuip, lonkt voor Feyenoord.
Op veel meer plaatsen dan in het uitvak werd na afloop gejuicht. Ernaast stond nog zo’n 150 man te springen, en ook op de hoofdtribune vlogen mannen en vrouwen elkaar in de armen. Niemand had gerekend op een dergelijke revival van Feyenoord dit seizoen. Toen Advocaat het eind oktober overnam stond de Rotterdamse topclub twaalfde, en werd eerder gesproken van een tobclub. In het bekertoernooi moest Feyenoord naar Cambuur, Fortuna Sittard en gisteravond dus Heerenveen. Juist op verplaatsing was Feyenoord een fletse bende. Maar de reis naar Friesland werd dus massaal gemaakt zo groot is het geloof inmiddels, hoewel Cambuur en Fortuna pas in de slotfase op de knieën gingen.
Toch was het een donderdag met heftig gemengde emoties voor de Feyenoord-familie. In de ochtend kwam het bericht over het overlijden van de ernstig zieke materiaalman Carlo de Leeuw (59). Het is lastig een Feyenoorder te vinden die negatief is over de goedlachse vertrouwensman van vele spelers, sinds 2000 in dienst en later in die functie ook actief voor het Nederlands elftal. Met bedroefde blik nam de technische staf van Feyenoord vooraf in de perskamer condoleances in ontvangst. De Leeuw speelde 45 wedstrijden in Feyenoord1, maar maakte vooral furore bij Cambuur, dertig kilometer verwijderd van de plek waar Feyenoord in de avond moest spelen.
Feyenoord-fans hingen een indrukwekkend spandoek met de beeltenis van De Leeuw op in hun vak, Feyenoordspelers betraden het veld met shirts met daarop ‘Carlito, voor altijd in ons hart, amigo’ en speelden met rouwbanden.
Feyenoord opende meer in de geest van de vrolijke, sierlijke voetballer De Leeuw dan de mannetjesputter die Advocaat was als speler. Berghuis strooide met afgemeten passes, Sinisterra met doortastende rushes, Fer liep met grote passen tussen de beide strafschopgebieden heen en weer, een denkbeeldige stofzuiger in zijn handen.
Jørgensen, opvallende dissonant aan Feyenoord-zijde, had meteen kunnen scoren na een verfijnd passje van Fer, maar stuitte op Heerenveen-doelman Bednarek. Fer opende na een kwartier zelf koppend de score nadat Senesi met het hoofd een soort set-up had gegeven. Er werd gewezen naar de hemel en het spandoek door de spelers, de naam van Carlo de Leeuw werd gescandeerd door de fans.
Heerenveen, wat weggezakt in 2020 na een prima eerste seizoenshelft, dook daarna steeds vaker in de ruimtes die Feyenoord liet. Ié, spelend voor de geblesseerde Botteghin, wist met een noodsliding Heerenveens publiekstrekker Ejuke te stoppen. Bijlow verijdelde met een spectaculaire redding een vlammend schot van de Nigeriaanse vleugelaanvaller, die veel gelijkenissen vertoond met de jonge Memphis Depay; brutaal, getruct en geblondeerd als hij is. Zelfs de lengte van hun ultrakorte scheenbeschermers komt overeen.
Ejuke stond tegenover de minste Feyenoorder, Geertruida. Kort na rust verslikte de rechtsback van Feyenoord, die nog steeds de voorkeur krijgt boven de dure huurling Karsdorp, zich opnieuw in Ejuke, maar wederom was een aanraking van Bijlow genoeg om de inzet van de aanvaller te neutraliseren. Feyenoord plooide daarop wat meer terug, maar Heerenveen bleef gevaarlijk vooral via spits Odgaard. Feyenoord-middenvelder Kökcü had de boel aan de overzijde in het slot kunnen gooien, maar Bednarek redde. Heerenveen-invaller Espejord raakte daarna de lat. Feyenoord had toen de ‘tegenhouden’-modus ingeschakeld. Die werkte. Waarna dus uitbundig gejuicht werd op vele plekken, met tussendoor emotionele serenades voor hun geliefde materiaalman.